بهارنارنج

 

 

بهارنارنج با نام علمی Citrus aurantium بومی آفریقای جنوبی و مناطق استوایی آسیا است. امروزه این درخت در سراسر منطقه ی مدیترانه و مناطقی از کشور امریکا رشد می کند. بهارنارنج را، نخستین بار اعراب در اوایل قرن نهم میلادی در منطقه ی مدیترانه شناساندند. گفته می شود در حدود قرن 17 میلادی ایتالیایی ها، اسپانیایی ها و فرانسوی ها این گیاه را، به گستردگی استفاده می کردند. کاربرد و مصرف این گیاه به دوران باستان بازمی گردد. یونانیان باستان بهارنارنج را برای ضدعفونی کردن در آروماتراپی(رایحه درمانی) و گیاه درمانی استفاده می کردند. این گیاه را سده ی یازدهم میلادی در سیسیل پرورش می دادند. در اواخر قرن دوازدهم به اسپانیا وارد شد و در دوره ی رنسانس مناطق خاصی برای رشد آن درست کردند.

 

خواص بهارنارنج(1)

 

ضد میکروب

براساس تحقیقات، اسانس شکوفه های بهارنارنج خاصیت ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی دارند. پژوهشی منتشر شده در مجله علوم زیستی پاکستان نشان می دهد که بهارنارنج در برابر شش نوع باکتری (به خصوص باکتری سودوموناس آئروژینوزا)، دو نوع مخمر و سه نوع قارچ، خاصیت ضد میکروبی دارد. فعالیت ضدقارچی قوی این گیاه با آنتی بیوتیک هایی مثل نیستاتین برابر است.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.