زیره سبز

 

 

زیره از زمان کهن شناخته شده بود. منشأ این گیاه ایران و نواحی مدیترانه ای است. مردم یونان و رومِ قدیم زیره را می شناختند و استفاده از آن در مراکش هم رایج بود. در قرون وسطی، زیره محبوبیت خود در اروپا را از دست داد. فقط در اسپانیا هنوز محبوب بود و توسط مهاجران این کشور به آمریکایی ها شناسانده شد. بعدها این گیاه، دوباره محبوبیت خود در بخش هایی از اروپا را به دست آورد. امروزه، زیره بیشتر در ایران، ازبکستان، تاجیکستان، مراکش، مصر، هندوستان، سوریه، مکزیک و شیلی کشت می شود. 

خواص زیره سبز (1)

 

 افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

فعالیت آنتی اکسیدانی محصولات زیره( روغن ها و عصاره های آبی) در آزمایشهای گوناگون نشان داده شده است. این ویژگی تا حد زیادی به الکل های مونوترپن، لینالول، کارواکرول، آنتول و استراگول، فلاونوئیدها و ترکیبات پلی فنلی دیگر نسبت داده می شود که سبب از بین رفتن رادیکال های آزاد می شوند. خاصیت ضد رادیکالی زیره ی سبز سازوکار اصلی صفات دارویی این گیاه است.

 ضد میکروب

تحقیقات فراوانی، فعالیت ضدمیکروبی بالقوه ای را برای زیره ی سبز(روغن یا عصاره ی آبی) نشان داده اند. این فعالیت ها در برابر محدوده ای از سویه های باکتریایی مفید و همچنین بیماری زای گرم-مثبت و گرم-منفی ارزیابی شده اند. در پژوهشی، عصاره ی الکلی و روغن بذر زیره ی سبز از رشد باکتری کلبسیلا نومونیه و ایزوله های آن جلوگیری کرد و باعث بهبود مورفولوژی سلول شد. محققان، این ویژگی را به کومین آلدهید، کاروون، لیمونن و لینالول زیره نسبت می دهند.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.