ختمی گیاهی چند ساله، کوتاه عمر با ساقه راست از خانواده پنیرکیان است. گلهای ختمی بر روی سنبلهها یا ساقههای باریک محکم و بلند که معمولا به ارتفاع 8-5 فوت میرسند، رشد میکنند. اعتقاد براین است که این گیاه در چین یا از نواحی گرمسیری جنوب شرق آسیا نشأت گرفته است. در حال حاضر در اکثر نقاط دنیا کشت و بومی شده است و نور کامل خورشید را ترجیح میدهد. ختمی به دلیل داشتن گلهای درشت با طیف رنگی گسترده، به عنوان یک گیاه زینتی پرورش داده میشود. در تابستان شکوفه میدهد؛ در سال اول شاخ و برگ آن میروید و در سال دوم گل میدهد. حشرات گرده افشان را جذب میکند و غالبا در نزدیکی کندوی زنبورهای عسل پرورش مییابد تا عسلی خوشمزه تولید کنند. در طول قرن پانزدهم گل ختمی از جنوب غربی چین به اروپا فرستاده شد. ویلیام ترنر، گیاه شناس آن دوران، نام Holyoke را که برگرفته از یک نام انگلیسی است، بر آن گذاشت. گلهای ختمی دارای طیفی از رنگها از سفید تا قرمز تیره از جمله صورتی، زرد و نارنجی هستند.
بهبود عملکرد قلب و عروق
عصاره الکلی گل ختمی باعث افزایش خروج جریان خون از عروق کرونر قلب جدا شده از خوکچه هندی و به میزان زیادی باعث گشاد شدن رگهای اندامهای حرکتی عقبی در رتها شد.
ضد میکروب
مطالعه ای با هدف تشخیص امکان فعالیت ضدمیکروبی عصارههای ختمی در برابر 10 گونه باکتریایی و کاندیدا آلبیکنس و ارزیابی فعالیت سیتوتوکسیک (سم سلولی) در برابر میگوی آب شور انجام شد. فعالیتهای ضدمیکروبی عصارههای گلهای ختمی در برابر باکتریهای اشرشیا کلی، استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، سالمونلا تیفیموریوم، انتروباکتر کلوآکه، انتروباکتر فکالیس، سودوموناس آئروژینوزا و قارچ کاندیدا آلبیکنس گزارش شده است. عصاره اتیل استات ختمی فعالیت سیتوتوکسیک در برابر میگوی آب شور نشان داد.
همچنین مطالعهای به منظور ارزیابی اثرات ضد قارچی عصاره های آبی گل ختمی در دو گونه از قارچ های ســاپروفیت شــامل گونه های پنی سیلیوم و آســپرژیلوس انجام شــد. در این مطالعه تجربی، اثرات ضد قارچی عصاره آبی گل ختمی در چهار غلظت 6/25 ،12/5 ،25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم مورد بررســی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه نشــان داد که عصاره آبی گل ختمی دارای اثر ضد قارچی بر علیه قارچ پنی سیلیوم در تمام غلظت های مورد استفاده است. عصاره آبی گل ختمی با غلظت 25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم دارای اثرات ضد قارچی علیه قارچ آسپرژیلوس بود.
برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.
زیره از زمان کهن شناخته شده بود. منشأ این گیاه ایران و نواحی مدیترانه ای است. مردم یونان و رومِ قدیم زیره را می شناختند و استفاده از آن در مراکش هم رایج بود. در قرون وسطی، زیره محبوبیت خود در اروپا را از دست داد. فقط در اسپانیا هنوز محبوب بود و توسط مهاجران این کشور به آمریکایی ها شناسانده شد. بعدها این گیاه، دوباره محبوبیت خود در بخش هایی از اروپا را به دست آورد. امروزه، زیره بیشتر در ایران، ازبکستان، تاجیکستان، مراکش، مصر، هندوستان، سوریه، مکزیک و شیلی کشت می شود.
افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی
فعالیت آنتی اکسیدانی محصولات زیره( روغن ها و عصاره های آبی) در آزمایشهای گوناگون نشان داده شده است. این ویژگی تا حد زیادی به الکل های مونوترپن، لینالول، کارواکرول، آنتول و استراگول، فلاونوئیدها و ترکیبات پلی فنلی دیگر نسبت داده می شود که سبب از بین رفتن رادیکال های آزاد می شوند. خاصیت ضد رادیکالی زیره ی سبز سازوکار اصلی صفات دارویی این گیاه است.
ضد میکروب
تحقیقات فراوانی، فعالیت ضدمیکروبی بالقوه ای را برای زیره ی سبز(روغن یا عصاره ی آبی) نشان داده اند. این فعالیت ها در برابر محدوده ای از سویه های باکتریایی مفید و همچنین بیماری زای گرم-مثبت و گرم-منفی ارزیابی شده اند. در پژوهشی، عصاره ی الکلی و روغن بذر زیره ی سبز از رشد باکتری کلبسیلا نومونیه و ایزوله های آن جلوگیری کرد و باعث بهبود مورفولوژی سلول شد. محققان، این ویژگی را به کومین آلدهید، کاروون، لیمونن و لینالول زیره نسبت می دهند.
برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.
تاریخچه ی این گیاه به قدیم ترین زمانها برمی گردد و از همان دوره، در دسترس مردم ناحیه ی مدیترانه بود. جنگجویان رومی برای افزایش قدرت خود رازیانه مصرف می کردند. این گیاه برای جلوگیری از افزایش وزن هم، استفاده می شد. نام یونانی آن یعنی ماراتن که به معنی لاغر ماندن است باور مردم مبنی بر، اثر رازیانه بر کاهش اشتها را نشان می دهد. دشت ماراتن که جنگ معروف ایرانیان و یونانی ها در آن روی داد، به معنی دشت رازیانه است. پس از این جنگ، یونانی ها ساقه های بافته شده ی رازیانه را همچون نشان پیروزی استفاده کردند.
تسریع کاهش وزن
در پژوهشی که نتایج آن در ژورنال Clinical Nutrition Research منتشر شد، محققان اثر رازیانه بر کاهش اشتها را بررسی کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که نوشیدن چای رازیانه سبب کاهش گرسنگی و افزایش حس سیری در زنانی شد که اضافه وزن داشتند. ترانس-آنتول که ترکیبی در روغن رازیانه است بر کنترل اشتها اثر می گذارد. این ماده ساختاری مشابه کاتکول آمین(نوعی هورمون) دارد و اثر آن بر کنترل اشتها مشابه آمفتامین (داروی کاهنده ی اشتها) است.
برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.
تمشک آبی یکی از معدود گونه های بومی شمال آمریکا و نزدیک به آزالیا، کرن بری و گل صد تومانی است. قرن ها پیش از ورود مهاجران اروپایی به آمریکا، بومیان این قاره، از تمشک آبی استفاده می کردند. سرخپوستان باور داشتند که این میوه را روح بزرگ در طول یک دوره قحطی طولانی، برای کودکان گرسنه فرستاده است. بومیان آمریکا بلوبری را خشک کرده و در فصل زمستان به تنهایی یا مخلوط با گوشت مصرف می کردند.
نتایج یک مطالعه روی موش های آزمایشگاهی نشان می دهد که آنتوسیانین های تمشک آبی در هر دو مدل چاقی ناشی از رژیم غذایی و چاقی ژنتیکی به کاهش وزن کمک می کند. پس از 90 روز تغذیه ی موشها با رژیم حاوی تمشک آبی، کاهش چشمگیری در چربی ها به خصوص چربی های شکمی، تری گلیسیرید و کلسترول مشاهده شد. محققان دانشگاه تگزاس عقیده دارند که تمشک آبی سلول های چربی را از بین می برد. بر¬مبنای تحقیقاتی که مجله ی Experimental Biology در سال 2011 منتشر کرد، کاهش سلولهای چربی در موشهای تغذیه شده با دوز بالای تمشک آبی، 73 درصد و در موشهای تغذیه شده با دوز پایین،27 درصد است. پلی فنول های این میوه، با آدیپوجنسیس(شکل گیری سلول های چربی) مبارزه کرده و سنتز و ذخیره سازی چربی را کاهش می¬ دهد.
مطالعات دیگری نشان می¬ دهد که کاتچین تمشک آبی، میزان چربی شکمی و وزن کل را کاهش می دهد. این ترکیب، ژن چربی سوز ناحیه ی شکم را فعال کرده و به این ترتیب به کاهش وزن و از دست دادن چربی کمک می کند. تمشک آبی، کم کالری و حاوی مقادیر زیادی فیبر و آب است. یک فنجان تمشک آبی حاوی 3/6 گرم فیبر و 125 گرم آب است. فیبر این میوه با کاهش سرعت هضم مواد غذایی به رفع گرسنگی کمک کرده و به همین سبب موجب کاهش وزن هم می شود.
برای دیدن پیج اینستا اینجا کلیک کنید.
شناسنامه نعنا فلفلی
منشأ نعناع فلفلی را آفریقای شمالی و منطقه مدیترانه می دانند. در طب سنتی چینی و ژاپن از نعناع فلفلی استفاده می شد. بر اساس متون کهن، نعناع فلفلی از 1500 سال پیش از میلاد مصرف خوراکی و دارویی داشته است. این گیاه، سال 1721 میلادی، در لیست رسمی دارویی انگلستان به عنوان گونه ی مستقلی با خاصیت درمان سرماخوردگی و سردرد ثبت شد. مصریان، نعناع فلفلی را کشت می کردند و برگ های خشک این گیاه در اهرام کشف شده اند. در اواسط قرن هجدهم، این گیاه به منظور خواص دارویی اش در غرب اروپا و انگلستان کشت شد.
بهبود عملکرد دستگاه گوارش
کاهش سردرد و میگرن
ضد آلرژی
ضد میکروب
رفع گرفتگی
برای مشاهده پیج اینستا اینجا کلیک کنید.