کرن بری

 

 

کرن بری یکی از 3 میوه ی بومی آمریکای شمالی است. در حدود سال 1550 میلادی، بومیان آمریکا تنها کسانی بودند که این میوه را استفاده می‏ کردند. بومیان، با ترکیب کرن بری له شده با گوشت گوزن غذایی به نام پِمیکانا تهیه می کردند. آنان، این میوه را توت شگفت انگیز (wonder berry) می نامیدند. در سال 1620 میلادی مهاجران و مسافران موارد مصرف کرن بری را از بومیان آموختند. مهاجران آلمانی و هلندی این میوه را "کرنی- بری"(crane-berry) یا توت مرغ ماهیخوار، نامیدند. این نامگذاری، به سبب شباهت رنگ شکوفه‏ های کرن بری با سر و گردن مرغ ماهیخوار یا علاقه ی این پرنده به خوردن آن بود. سرانجام  این واژه کوتاه به cranberry تبدیل شد. 

خواص کرن بری (1)

 

بهبود عملکرد مجاری ادراری 

 

در گذشته تصور می شد کرن بری با اسیدی‏تر کردن ادرار خطر ابتلا به عفونت‏ های ادراری را کاهش می دهد. بر اساس مطالعات، کرن بری حاوی موادی است که از چسبیدن باکتری به جدار دیواره ی دستگاه ادراری جلوگیری می کند. دو نظریه ی مختلف در این‏ باره وجود دارد. برپایه ی نظریه ی اول؛ آنتی اکسیدانهای کرن بری باکتری را تغییر می دهند به گونه ای که باکتری نمی تواند به دیواره ی دستگاه ادراری بچسبد. برپایه ی دومین نظریه؛ کرن بری پوششی لغزنده روی دیواره ی دستگاه ادراری می سازد و از چسبیدن باکتری روی دیواره جلوگیری می کند. نتایج بررسی مصرف روزانه حدود 50 میلی لیتر آب کرن بری به مدت 6 ماه، در زنان دارای سابقه ی عفونت ادراری نشان داد که بازگشت بیماری در آنان نسبت به دیگر زنان بیمار که آب کرن بری مصرف نکرده بودند، 20درصد کمتر است. بررسی دیگری نشان داد، احتمال وجود باکتری و گلبولهای سفید خون در ادرار افراد مسنی که محصولات کرن بری مصرف می‏ کنند، 50 درصد کاهش می یابد.

 

برای مشاهده پیج اینستا اینجا کلیک کنید.
 

تمشک آبی (بلوبری)

 

تمشک آبی یکی از معدود گونه های بومی شمال آمریکا و نزدیک به آزالیا، کرن بری و گل صد تومانی است. قرن ها پیش از ورود مهاجران اروپایی به آمریکا، بومیان این قاره، از تمشک آبی استفاده می کردند. سرخپوستان باور داشتند که این میوه را روح بزرگ در طول یک دوره قحطی طولانی، برای کودکان گرسنه فرستاده است. بومیان آمریکا بلوبری را خشک کرده و در فصل زمستان به تنهایی یا مخلوط با گوشت مصرف می کردند.

خواص تمشک آبی (بلوبری) (1)

نتایج یک مطالعه روی موش های آزمایشگاهی نشان می دهد که آنتوسیانین های تمشک آبی در هر دو مدل چاقی ناشی از رژیم غذایی و چاقی ژنتیکی به کاهش وزن کمک می کند. پس از 90 روز تغذیه‏ ی موش‏ها با رژیم حاوی تمشک آبی، کاهش چشمگیری در چربی‏ ها به خصوص چربی‏ های شکمی، تری‏ گلیسیرید و کلسترول مشاهده شد. محققان دانشگاه تگزاس عقیده دارند که تمشک آبی سلول های چربی را از بین می برد. بر¬مبنای تحقیقاتی که مجله‏ ی Experimental Biology در سال 2011 منتشر کرد، کاهش سلول‏های چربی در موش‏های تغذیه شده با دوز بالای تمشک آبی، 73 درصد و در موش‏های تغذیه شده با دوز پایین،27 درصد است. پلی فنول های این میوه، با آدیپوجنسیس(شکل گیری سلول های چربی) مبارزه کرده و سنتز و ذخیره سازی چربی را کاهش می¬ دهد.
 مطالعات دیگری نشان می¬ دهد که کاتچین تمشک آبی، میزان چربی شکمی و وزن کل را کاهش می دهد. این ترکیب، ژن چربی سوز ناحیه ی شکم را فعال کرده و به این ترتیب به کاهش وزن و از دست دادن چربی کمک می کند. تمشک آبی، کم کالری و حاوی مقادیر زیادی فیبر و آب است. یک فنجان تمشک آبی حاوی 3/6 گرم فیبر و 125 گرم آب است. فیبر این میوه با کاهش سرعت هضم مواد غذایی به رفع گرسنگی کمک کرده و به همین سبب موجب کاهش وزن هم می ‏شود.

 

برای دیدن پیج اینستا اینجا کلیک کنید.