شاهتره

 

 

شاهتره یک گیاه یک ساله و علفی از خانواده Fumariaceae است و ارتفاع آن به 30 تا 70 سانتی‌متر می‌رسد. منشأ شاهتره مراکش و شبه جزیره ایبری است. پراکندگی شاهتره در آسیا، اروپا و آفریقا است؛ این گیاه در بخش بزرگی از هند تا ارتفاع 2438 متری هیمالیا، بلوچستان، افغانستان، ایران و مغولستان توزیع می شود. در زبان عربی به آن šāhtaraj و در زبان هندی Shahtrah یا Pitpapra می‌گویند.

 

خواص شاهتره

 

تنظیم قند خون

 

 اثرات هایپوگلایسمی (کاهش دهنده قند خون) عصاره متانولی شاهتره در دوزهای 125 و 250 میلی گرم بر کیلوگرم، روزانه به مدت یک هفته بر روی رت های نرمال و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین در سال 2013 مورد بررسی قرار گرفت. مصرف عصاره متانولی شاهتره تنها بر روی رت‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین و در غلظت‌های زیر (mg/dl)100 پتانسیل کاهش دهنده گلوکز را داشت. هیچ‌گونه اختلاف قابل توجهی در سطوح گلوکز خون میان رت‌های دیابتی که دوزهای 125 و 250 میلی گرم بر کیلوگرم را دریافت کرده بودند، مشاهده نشد.

 

در آزمایش دیگری اثر مصرف خوراکی شاهتره، در غلظت 6/25 درصد به مدت 5 هفته، پس از القاء دیابت با استرپتوزوتوسین بررسی شد و پارامترهای سطوح سرمی گلوکز و تری‌گلیسرید، کلسترول کل، کلسترول HDL و LDL، پیش از القاء دیابت، 3 و 6 هفته پس از درمان با شاهتره اندازه‌گیری شدند. پس از 3 و 6 هفته، هیچ گونه اختلاف معنی‌داری در سطوح گلوگز رت‌های درمان شده با شاهتره نسبت به رت‌های دیابتی که تحت درمان با این گیاه نبودند، مشاهده نشد؛ اما سطوح تری گلیسیرید در گروه تحت درمان با شاهتره کاهش یافت. در گروه تحت درمان با شاهتره، در هفته ششم کلسترول کل سرم کاهش و کلسترول HDL افزایش قابل توجهی یافتند.

 

 

کاسنی

 

 

کاسنی یک گیاه چند ساله است که منشأ آن اروپا، هند و مصر است؛ به عنوان یک علف هرز در آب و هوای معتدل رشد می کند و در شمال اروپا به طور گسترده کشت می شود. 5000 سال پیش به عنوان یک گیاه دارویی توسط مصریان پرورش داده شدو در دهه 1700 میلادی از اروپا به آمریکای شمالی برده شد. 

 

واژه کاسنی (chicoree)، یک کلمه فرانسوی است که به انگلیسی (chicory) نوشته می شود. همچنین ممکن است از کلمه مصری (Ctchorium) نیز گرفته شده باشد. یونان و رومیان باستان از آن به عنوان سبزی و در انواع سالادها استفاده می کردند. در اوایل قرن 17 میلادی کشت کاسنی به عنوان خوراک حیوانات در شمال اروپا آغاز شد. 

 

خواص کاسنی

 

 

 

کاهش التهاب مفاصل

 

به طور سنتی  دمنوش کاسنی برای درمان آرتریت استفاده شده است و مطالعات نشان داده‌اند که این گیاه ویژگی‌های ضدالتهابی قابل توجهی دارد و به همین دلیل است که برای کاهش درد در شرایطی مانند استئوآرتریت کاربرد دارد. در مطالعه‌ای که در سال 2010 انجام شد، 70 درصد از افراد شرکت کننده در آزمایش که تحت درمان با کاسنی بودند، بهبود قابل‌توجهی را در میزان درد مرتبط با بیماری استئوآرتریت گزارش کردند. همچنین کاسنی می‌تواند به عنوان یک عامل ضدالتهاب کلی برای انواع درد، دردهای ماهیچه‌ای و دردهای مفصلی با منشأ التهاب استفاده شود
 

رفع یبوست

 

اینولین موجود در کاسنی نقش فیبر طبیعی را دارد. فیبر به حرکات روده ای کمک می کند ، حرکات دودی (پریستالتیسم) روده را بهبود و ترشح اسید معده را افزایش می‌دهد که باعث می شود عمل هضم به طور کلی بهبود یابد و یبوست به میزان زیادی کاهش یابد. 

 

 

تمشک

 

 

 نام علمی تمشک Rubus fruticus و متعلق به خانواده ی گلسرخیان است. قدمت این گیاه، به دوران پیش از تاریخ برمی گردد و اعتقاد بر این است که نخستین بار، در مناطقی از شرق آسیا رشدکرده است. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که ساکنان غارهای پارینه سنگی، تمشک می خوردند و در دوران های مختلف بخشی از رژیم غذایی انسان بوده است.  احتمال می رود این گیاه، را مهاجران یا حیوانات به نقاط مختلف دنیا منتقل کرده باشند. براساس مستنداتی که پالادیوس (نخستین اسقف مسیحیان ایرلند) ثبت کرده است، تمشک، تا قرن 4 پیش از میلاد به دلایلی کشت و مصرف نمی شد. این میوه، در دوره ی هلنی ( از قرن سوم پیش از میلاد تا قرن نخست میلادی) در اساطیر یونان نماد باروری بود. در داستان های یونانی آمده است که تمشک، ابتدا سفید بود اما دایه ی زئوس با فرو کردن خار به انگشت خود، این میوه را با خون رنگ می کند. از آن پس، تمشک، قرمز رنگ می شود. در قرون وسطی، تمشک میوه ی محبوب مردم بود به گونه ای که آب تمشک را در آثار هنری همچون رنگ استفاده می کردند. نخستین بار در قرن سیزدهم میلادی، شاه ادوارد اول مردم را به کشت تمشک در سراسر انگلستان تشویق کرد. تمشک را مهاجران اروپایی به آمریکا وارد کردند. 

 

خواص تمشک (1)

 

 تنظیم فشار خون

پژوهشی به منظور بررسی اثر تمشک بر کاهش فشار خون روی موش های آزمایشگاهی انجام شد. موش ها با عصاره ی تمشک با دو دوز روزانه 100 میلی گرم بر کیلوگرم و 200 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 5 هفته تحت درمان قرار گرفتند. در انتهای آزمایش غلظت سرمی اکسیدنیتریک، سوپراکسید دسموتاز و اندوتلین پلاسما تعیین شد. نتایج نشان داد که مصرف عصاره ی این میوه، به خصوص دوز بالای آن به طرز چشمگیری باعث کاهش فشار خون در موش شد. این نتایج همچنین نشان داد که عصاره ی تمشک باعث افزایش اکسیدنیتریک و سوپراکسید دسموتاز سرم و کاهش اندوتلین پلاسما می شود. این خاصیت تمشک وابسته به دوز است و به دلیل افزایش فعال سازی اکسیدنیتریک و بهبود عملکرد اندوتلیال عروقی از طریق آنتی اکسیدان های این گیاه است. تمشک غنی از پلی فنول است که این ترکیبات اثر محافظتی بالقوه ی قلبی ـ عروقی دارند. پلی فنول ها از راه انتشار یا افزایش فعالیت بیولوژیکی اکسید نیتریک باعث گشاد شدن رگ های خونی می شوند.

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.