تمشک

 

 

 نام علمی تمشک Rubus fruticus و متعلق به خانواده ی گلسرخیان است. قدمت این گیاه، به دوران پیش از تاریخ برمی گردد و اعتقاد بر این است که نخستین بار، در مناطقی از شرق آسیا رشدکرده است. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که ساکنان غارهای پارینه سنگی، تمشک می خوردند و در دوران های مختلف بخشی از رژیم غذایی انسان بوده است.  احتمال می رود این گیاه، را مهاجران یا حیوانات به نقاط مختلف دنیا منتقل کرده باشند. براساس مستنداتی که پالادیوس (نخستین اسقف مسیحیان ایرلند) ثبت کرده است، تمشک، تا قرن 4 پیش از میلاد به دلایلی کشت و مصرف نمی شد. این میوه، در دوره ی هلنی ( از قرن سوم پیش از میلاد تا قرن نخست میلادی) در اساطیر یونان نماد باروری بود. در داستان های یونانی آمده است که تمشک، ابتدا سفید بود اما دایه ی زئوس با فرو کردن خار به انگشت خود، این میوه را با خون رنگ می کند. از آن پس، تمشک، قرمز رنگ می شود. در قرون وسطی، تمشک میوه ی محبوب مردم بود به گونه ای که آب تمشک را در آثار هنری همچون رنگ استفاده می کردند. نخستین بار در قرن سیزدهم میلادی، شاه ادوارد اول مردم را به کشت تمشک در سراسر انگلستان تشویق کرد. تمشک را مهاجران اروپایی به آمریکا وارد کردند. 

 

خواص تمشک (1)

 

 تنظیم فشار خون

پژوهشی به منظور بررسی اثر تمشک بر کاهش فشار خون روی موش های آزمایشگاهی انجام شد. موش ها با عصاره ی تمشک با دو دوز روزانه 100 میلی گرم بر کیلوگرم و 200 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 5 هفته تحت درمان قرار گرفتند. در انتهای آزمایش غلظت سرمی اکسیدنیتریک، سوپراکسید دسموتاز و اندوتلین پلاسما تعیین شد. نتایج نشان داد که مصرف عصاره ی این میوه، به خصوص دوز بالای آن به طرز چشمگیری باعث کاهش فشار خون در موش شد. این نتایج همچنین نشان داد که عصاره ی تمشک باعث افزایش اکسیدنیتریک و سوپراکسید دسموتاز سرم و کاهش اندوتلین پلاسما می شود. این خاصیت تمشک وابسته به دوز است و به دلیل افزایش فعال سازی اکسیدنیتریک و بهبود عملکرد اندوتلیال عروقی از طریق آنتی اکسیدان های این گیاه است. تمشک غنی از پلی فنول است که این ترکیبات اثر محافظتی بالقوه ی قلبی ـ عروقی دارند. پلی فنول ها از راه انتشار یا افزایش فعالیت بیولوژیکی اکسید نیتریک باعث گشاد شدن رگ های خونی می شوند.

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

سیب ترش

 

 

سیب ترش گرانی اسمیت بومی استرالیا است و زمانی شناخته شد که خانمی به نام ماریا آن اسمیت بذر آن را در دهه ی 1860 م، به اشتباه کشت کرد. به همین سبب این میوه را گرانی اسمیت، نامیده اند. گرانی به معنی مادربزرگ است و اسمیت نام این خانم بود. براساس منابع موجود، این گیاه حاصل تلاقی دو گونه ی Malus domestica و Malus sylvestris است.

نخستین بار در دهه ی 1930 سیب گرانی اسمیت به اتحادیه ی اروپا صادر شد، سپس در دهه ی 1970 به ایالات متحده ی آمریکا راه یافت. این نوع سیب در سوپرمارکت ها به وفور یافت می شد چون به دلیل داشتن پوست ضخیم و خاصیت انبارداری، برای حمل و نقل مناسب بود. این میوه می تواند از اواخر اسفند برداشت و تا آبان ماه در انبار نگهداری شود. امروزه سیب ترش در استرالیا، اروپا، نیوزلند، آمریکای جنوبی و ایالات متحده ی آمریکا کشت می شود. 

 

خواص سیب ترش (1)

 

افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

سیب ترش منبعی غنی از فلاونوئیدها به ویژه سیانیدین و اپی کاتچین است. ویتامین Cو فلاونوئیدهای این میوه آنتی اکسیدان های قوی هستند که بدن را از آسیب رادیکال های آزاد محافظت می کنند و بدین ترتیب از خطر ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت و ... می کاهند. 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

هل

 

 

هل از خانواده ی زنجبیل و بومی جنوب هندوستان است. قدمت ادویه های هندی به آغاز تمدن بشری باز می گردد و در نوشته های کهن هندی به هل اشاره شده است. این ادویه، از زمان های قدیم مصارف تغذیه ای و دارویی داشته است و آشوریان و بابلیان هم با خواص آن آشنا بوده اند. هنوز هم این محصول یکی از با ارزش ترین ادویه های جهان است و در آسیای شرقی به طور گسترده کشت و استفاده می شود. مصرف کنندگان عمده ی هل در جهان، کشورهای خاورمیانه(در تهیه ی چای و قهوه) و کشورهای اسکاندیناوی(برای بهبود طعم محصولات پخته شده) هستند. 

 

 

خواص هل(1)

بهبود عملکرد معده

روغن تهیه شده از هل برای دستگاه گوارش خیلی مفید است؛ اثر ملیّن دارد و از تهوع و نفخ جلوگیری می کند. همچنین مانع از اسیدی شدن معده و سوزش سرِدل می شود. در پژوهشی که نتایج آن در Indian Journal of Traditional Knowledge منتشر شد، با القاء آسپرین و اتانول در موش های صحرایی زخم معده ایجاد شد و اسانس هل به طور چشمگیری از ایجاد آن جلوگیری کرد. محققان معتقدند دلیل این اثر می تواند کاهش حرکات معده ای بر اثر ترکیبات موجود در هل باشد، چرا که تغییر حرکات معده می تواند در تولید و جلوگیری از زخم معده نقش داشته باشد. همچنین نتیجه گیری شد عصاره ی هل مانع تولید بیش از حد برخی محصولات متابولیسمِ آراشیدونیک اسید(این گونه محصولات نقش کلیدی در ایجاد زخم معده دارند) می شود. 

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

نعناع

 

 

نعناع با نام علمیMentha longifolia یکی از جنس های خانواده ی Lamiaceae و گیاهی بومی آسیا و منطقه ی مدیترانه است که در تمام طول سال در دسترس بوده و در ماه های گرم تابستان به فراوانی یافت می شود. شاخ و برگ نعناع در یونان باستان برای تمیز کردن میزهای ضیافت و مهمانی ها استفاده می شد. رومی ها از این گیاه در تهیه ی سسی سود می بردند که برای هضم غذا و خوشبوکردن دهان مفید بود و راهبان قرون وسطی شاخ و برگ آن را برای مصارف دارویی و خوراکی استفاده می کردند.

 

 

نام گذاری نعناع

در بسیاری از فرهنگ ها نعناع نماد و نشانه ای از مهمان نوازی است. نام این گیاه از شخصیت افسانه ای یونان به نام مینته (Minthe) گرفته شده است. رومی ها نعناع را به انگلستان وارد کردند و نخستین بار پیش از دهه ی 1440 م فردی به نام جان گاردینر از این گیاه با نام ماینیتز یادکرده است. نخستین نشانه های خمیردندان نعناعی، سده ی 14 میلادی در انگلستان به دست آمد .

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.