چای ترش

 

 

 

هیبیسکوس یا چای ترش که به آن چای سرخ یا چای مکّی هم می گویند، بومی هندوستان تا مالزی است و سال ها پیش به آفریقا برده شد. این گیاه در قرن هفدهم، در برزیل، و قبل از سال 1804 در گواتمالا برای مصارف غذایی کشت می شد. در اوایل دهه 1890، دکتر وبر، آن را در فلوریدا کشت کرد ولی به دلیل یخبندان شدید همه گیاهان از بین رفتند. چای ترش تا پس از جنگ جهانی دوم، در جنوب و مرکز فلوریدا در باغ های خانگی کشت می شد. در سال 1962، چای ترش در مصر بیشتر به دلیل مصارف دارویی کشت می شد تا غذایی. در سال 1971، گل های این گیاه در سنگال، تولید و خشک می شدند و از آنجا به میزان 10 تا 25 تن در سال به اروپا حمل می شدند. امروزه این گیاه به میزان وسیعی در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری توزیع شده است و گل آن برای تهیه ی مربا، نوشیدنی و چای، در مصر، ایران، تایلند و کشورهای غربی کاربرد فراوان دارد.

خواص چای ترش(1)

 

تنظیم فشار خون

براساس نتایج پژوهشی که در ژورنال J Ethnopharmacol منتشر شد، مصرف چای ترش در بیماران مبتلا به فشارخون بالا سبب کاهش فشارخون می ‏شود. در پژوهش دیگری، مشاهده شد که مصرف این چای، اثر مثبتی بر فشارخون مبتلایان به دیابت نوع 2 داشت که فشارخونشان کمی بالا بود. با اینکه سازوکار کاهش فشار خون هنوز به اثبات نرسیده است، مطالعات زیادی اثر مستقیم چای ترش را بر دیواره ی رگها، سیستم عصبی سمپاتیک و کانال‏های کلسیم گزارش کرده‏‏ اند. وجود آنتی اکسیدان‏ها و اثرات مدّر چای ترش، از دلایل ارائه شده برای تأثیر این گیاه بر کاهش فشارخون هستند. برخی پژوهشگران، گشاد شدن رگها بر اثر مصرف چای ترش و برخی دیگر هم کاهش ضربان قلب پس از  مصرف این نوشیدنی را گزارش کرده ‏اند. گفته می شود چای ترش با مهار ACE(آنزیمی که باعث افزایش فشارخون می شود) یا از طریق مکانیزم های مربوط به نیتریک اکسید در اندوتلیوم(بافت درون پوششی) باعث کاهش فشارخون می شود.

 

جهت مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

کرن بری

 

 

کرن بری یکی از 3 میوه ی بومی آمریکای شمالی است. در حدود سال 1550 میلادی، بومیان آمریکا تنها کسانی بودند که این میوه را استفاده می‏ کردند. بومیان، با ترکیب کرن بری له شده با گوشت گوزن غذایی به نام پِمیکانا تهیه می کردند. آنان، این میوه را توت شگفت انگیز (wonder berry) می نامیدند. در سال 1620 میلادی مهاجران و مسافران موارد مصرف کرن بری را از بومیان آموختند. مهاجران آلمانی و هلندی این میوه را "کرنی- بری"(crane-berry) یا توت مرغ ماهیخوار، نامیدند. این نامگذاری، به سبب شباهت رنگ شکوفه‏ های کرن بری با سر و گردن مرغ ماهیخوار یا علاقه ی این پرنده به خوردن آن بود. سرانجام  این واژه کوتاه به cranberry تبدیل شد. 

خواص کرن بری (1)

 

بهبود عملکرد مجاری ادراری 

 

در گذشته تصور می شد کرن بری با اسیدی‏تر کردن ادرار خطر ابتلا به عفونت‏ های ادراری را کاهش می دهد. بر اساس مطالعات، کرن بری حاوی موادی است که از چسبیدن باکتری به جدار دیواره ی دستگاه ادراری جلوگیری می کند. دو نظریه ی مختلف در این‏ باره وجود دارد. برپایه ی نظریه ی اول؛ آنتی اکسیدانهای کرن بری باکتری را تغییر می دهند به گونه ای که باکتری نمی تواند به دیواره ی دستگاه ادراری بچسبد. برپایه ی دومین نظریه؛ کرن بری پوششی لغزنده روی دیواره ی دستگاه ادراری می سازد و از چسبیدن باکتری روی دیواره جلوگیری می کند. نتایج بررسی مصرف روزانه حدود 50 میلی لیتر آب کرن بری به مدت 6 ماه، در زنان دارای سابقه ی عفونت ادراری نشان داد که بازگشت بیماری در آنان نسبت به دیگر زنان بیمار که آب کرن بری مصرف نکرده بودند، 20درصد کمتر است. بررسی دیگری نشان داد، احتمال وجود باکتری و گلبولهای سفید خون در ادرار افراد مسنی که محصولات کرن بری مصرف می‏ کنند، 50 درصد کاهش می یابد.

 

برای مشاهده پیج اینستا اینجا کلیک کنید.