چای ترش

 

 

 

هیبیسکوس یا چای ترش که به آن چای سرخ یا چای مکّی هم می گویند، بومی هندوستان تا مالزی است و سال ها پیش به آفریقا برده شد. این گیاه در قرن هفدهم، در برزیل، و قبل از سال 1804 در گواتمالا برای مصارف غذایی کشت می شد. در اوایل دهه 1890، دکتر وبر، آن را در فلوریدا کشت کرد ولی به دلیل یخبندان شدید همه گیاهان از بین رفتند. چای ترش تا پس از جنگ جهانی دوم، در جنوب و مرکز فلوریدا در باغ های خانگی کشت می شد. در سال 1962، چای ترش در مصر بیشتر به دلیل مصارف دارویی کشت می شد تا غذایی. در سال 1971، گل های این گیاه در سنگال، تولید و خشک می شدند و از آنجا به میزان 10 تا 25 تن در سال به اروپا حمل می شدند. امروزه این گیاه به میزان وسیعی در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری توزیع شده است و گل آن برای تهیه ی مربا، نوشیدنی و چای، در مصر، ایران، تایلند و کشورهای غربی کاربرد فراوان دارد.

خواص چای ترش(1)

 

تنظیم فشار خون

براساس نتایج پژوهشی که در ژورنال J Ethnopharmacol منتشر شد، مصرف چای ترش در بیماران مبتلا به فشارخون بالا سبب کاهش فشارخون می ‏شود. در پژوهش دیگری، مشاهده شد که مصرف این چای، اثر مثبتی بر فشارخون مبتلایان به دیابت نوع 2 داشت که فشارخونشان کمی بالا بود. با اینکه سازوکار کاهش فشار خون هنوز به اثبات نرسیده است، مطالعات زیادی اثر مستقیم چای ترش را بر دیواره ی رگها، سیستم عصبی سمپاتیک و کانال‏های کلسیم گزارش کرده‏‏ اند. وجود آنتی اکسیدان‏ها و اثرات مدّر چای ترش، از دلایل ارائه شده برای تأثیر این گیاه بر کاهش فشارخون هستند. برخی پژوهشگران، گشاد شدن رگها بر اثر مصرف چای ترش و برخی دیگر هم کاهش ضربان قلب پس از  مصرف این نوشیدنی را گزارش کرده ‏اند. گفته می شود چای ترش با مهار ACE(آنزیمی که باعث افزایش فشارخون می شود) یا از طریق مکانیزم های مربوط به نیتریک اکسید در اندوتلیوم(بافت درون پوششی) باعث کاهش فشارخون می شود.

 

جهت مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

وانیل

 

 

گیاه وانیل بومی جنوب و مرکز قاره ی آمریکا و منطقه ی کارائیب است. نخستین بار وانیل توسط توتوناک‏‏‌های (گروهی از سرخپوستان کشور مکزیک) سواحل شرق مکزیک مورد استفاده قرار گرفت. آزتک‏‌ها (تمدنی سرخ پوستی در مکزیک)، پس از غلبه بر توتوناک‏‌ها در قرن 15 میلادی با گیاه وانیل آشنا شدند. آزتک‏‌ها ترکیب وانیل و شکلات را به صورت نوشیدنی مصرف می‏‌کردند. پس از شکست آزتک‏‌ها توسط اسپانیایی‏‌ها، وانیل و کاکائو توسط فردی به نام ارنان کورتز (Hernán Cortés) به غرب اروپا وارد شد. قبل از ورود کریستف کلمب به آمریکا بومیان آن منطقه از وانیل به عنوان دارو و عطر در درمان بیماری‏‌ها و در مراسم مذهبی استفاده می‏‌کردند. 

 

خواص وانیل(1)

ترمیم و جلوگیری از پیری پوست

مطالعات نشان می‏‌دهد که خواص ضد‏ باکتریایی وانیل، عفونت‏‌های پوست را از بین می‏‌برد. روند بهبود و درمان بیماری‌های پوستی را سرعت می‏‌بخشد و از آثار به جا مانده ی جوش، زخم و آکنه روی پوست می‏‌کاهد. تحقیقات دیگری نشان می‏‌دهد که آنتی اکسیدان های چای وانیل، آسیب های ناشی از رادیکال‏ های آزاد را کاسته و روند پیدایش علائم پیری در پوست را کند می‏‌کند. نیاسین، تیامین، ریبوفلاوین و پانتوتنیک‏اسیدِ وانیل، به حفظ سلامت پوست کمک می‏‌کنند. وانیلین یک پلی فنول با خواص آنتی اکسیدانی قوی است که از پوست در برابر رادیکال‌های آزاد و تنش‏‌های محیطی محافظت می‏‌کند. این ترکیب با تولید کلاژن جدید، پوست را ترمیم می‏‌کند و مانعِ بروز خطوط ریز و چین و چروک روی پوست می‏‌شود.

 

جهت مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.
 

مرزنجوش

 

 

 

اعتقاد بر این است که مرزنجوش در اصل از منطقه ی مدیترانه و آسیای صغیر آمده است و زنان یونانی از این گیاه برای معطر کردن خانه های خود استفاده می کردند. کلمه ی Oregano از واژه ای  یونانی به معنی «لذت و شادی کوه ها» مشتق شده است. 

 

خواص مرزنجوش(1)

کاهش اضطراب و استرس

 

پژوهشی منتشر شده در نشریه ی انگلیسی تغذیه نشان می دهد که ترکیبات کارواکرول و تیموکینون مرزنجوش به بهبود خلق و خو کمک می کنند. در این پژوهش کپسول های حاوی عصاره ی مرزنجوش دو بار در روز  توسط 20 فرد سالم بین 18 تا 45 سال به مدت 5 روز مصرف شد. نتایج این بررسی نشان داد که مصرف عصاره ی مرزنجوش به طرز چشمگیری باعث افزایش امواج مغزی آلفا1 و بتا 1 می شود. امواج مغزی آلفا1 باعث القاء آرامش، بهبود تمرکز و کاهش اضطراب می شود. افزایش امواج مغزی بتا1 نیز باعث افزایش هوشیاری و بهبود شناخت می شود.  

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

شکوفه آلوورا

 

 

گیاهان آلوئه شامل بیش از 300 گونه هستند که آلوئه باربادنسیس در جهان بیشتر شناخته شده است؛ گیاهی گرمسیری که به خانواده سریشیان (Asphodelaceae) تعلق دارد.  

آلوورا گیاهی بدون تنه یا با تنه‌ی بسیار کوتاه است که تا ارتفاع 100-60 سانتی‌متر رشد می‌کند. آلوورا ساقه‌های گل‌دهنده، بدون شاخه، عمودی و راست در سال دوم در فصل زمستان می‌زاید که به بلندی 150-90 سانتی‌متر رشد می‌کند. این ساقه گل‌های زرد و نارنجی می‌دهد که در سنبله کمکی آرایش گرفته‎اند. برگ‌های گوشتی ضخیم به صورت بوته‌ای دارد که به آن ظاهری متمایز می‎دهد. برگ‌های آن سبز  تا خاکستری- سبز  هستند و برخی واریته‌های آن نقاط سفید بر روی قسمت بالایی و انتهایی سطح تنه نشان می‌دهند. حاشیه برگ دندانه‌دار است و دندانه‌های سفید کوچک دارد. گل‌ها در تابستان بر روی سنبله تا ارتفاع 90 سانتی‌متر می‌رویند. هر گل کمی آویزان است و  کاسبرگ لوله‌ای زرد به طول 3-2 سانتی‌متر دارد.

آلوورا باربادنسیس میلر در آفریقا نشأت گرفت و در سراسر دنیا از طریق منابع طبیعی یا فعالیت‌های انسانی گسترش یافت. کاربرد آن به 1500 سال پیش از میلاد مسیح برمی‎گردد و این موضوع توسط لوح‌های باستانی به جا مانده در منطقه بین النهرین که نشان‌دهنده چگونگی کاربرد دارویی آلوورا است، تصدیق می‌شود.

مصریان چگونگی درمان مردمشان از طریق مصرف آلوئه را حدود 550 سال پیش از عصر حاضر و در سال 74 پیش از میلاد بیان کرده‎اند.

به دلیل ویژگی‌های شفابخش این گیاه دارویی، در حال حاضر در سراسر دنیا کشت  و در آب و هوای گرم نواحی آسیا، اروپا و آمریکا یافت می‌شود. آمریکای جنوبی یکی از تولیدکنندگان بزرگ آلوورا است. آلوورا باربادنسیس میلر در آیورودا به عنوان کوماری (Kumari) شناخته می‌شود. کوماری از واژه‌ی سانسکریتی Kaumarya به معنی "شاهزاده خانم" گرفته شده است.

 

خواص شکوفه آلوورا (1)

 

افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

در سال 2018، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره‌های اتانولی گل این گونه آلوورا (Aloe barbadensis) در موش‌های تحت درمان با هیدروژن پراکسید  بررسی شد و نتایج آن در مجله Food and Agricultural Immunology منتشر شد. بازده عصاره گل برپایه اتانول 5/9 درصد (وزنی-وزنی) بود. ترکیبات فنولیک به عنوان ترکیب مهم گیاه درنظر گرفته می‌‍‎‌شوند که می‌توانند رادیکال‌های آزاد را سرکوب کنند. محتوای فنولیک کل معادل 20/13 میلی گرم کاتچین در هر 100 گرم وزن خشک بود. در میان این ترکیبات فنولیک، محتوای وانیلیک اسید بالاترین بود که می‌تواند با فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی گل‌های این گونه آلوورا مرتبط باشد. فعالیت‌های به‎دام‌اندازی رادیکال عصاره‌ها با محتوای فنولیک کل مرتبط شدند. بنابراین، گل آلوئه باربادنسیس می‌تواند منبع مؤثری از آنتی‌اکسیدان طبیعی باشد.

در مطالعه‌ای نیز یک ترکیب آنتی‌اکسیدانی قوی از عصاره متانولی آلوورا باربادنسیس میلر جدا شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی این ترکیب مشابه اثر آلفا-توکوفرول بود که با استفاده از هموژنات‌های مغز رت (سوسپانسیونی از قطعات و اجزای سلول که به هنگام همگن‌سازی بافت حاصل می‌شود) در شرایط in vitro ارزیابی شد.

در مطالعه‌ای دیگر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی هیدروفیلیک (آبدوست) گل آلوورا خشک شده مستقیما با محتوای پلی‌فنولی و فلاوونویید آن مرتبط شد. 

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

 

آلوورا

 

 

آلوورا گیاه مورد علاقه بسیاری از مردم دنیا است. پزشکان قدیم این گیاه را موهبتی برای انسان می دانستند. مبدأ آلوورا آفریقای شمالی است و نام آن از کلمه عربی «آلوئه» به معنای تلخ گرفته شده است. قدمت این گیاه را می توان در نوشته های کهن مصری روی برگه های پاپیروس که به 1500 سال پیش از میلاد برمی گردد دید. کتاب معروف «Egyptian Book of medicines» که روی پاپیروس نوشته شده است، نشان می دهد چگونه باید از آلوورا برای درمان بیماری ها استفاده کرد.

 

 

خواص آلوورا

ترمیم و جلوگیری از پیری پوست

آلوورا با افزایش پروکلاژن نوع 1(پروتئین کلاژن که باعث حفظ ساختار بافت ها می گردد، از پروکلاژن ساخته می شود) چروک های پوست و کشسانی آن را بهبود می بخشد. همچنین، آلوورا سبب تولید پروتئینی به نام متالوتیونین در پوست می شود که با از بین بردن رادیکال های هیدروکسیل و جلوگیری از تخریب آنزیم سوپراکسید دسموتاز(یک آنتی اکسیدان)، از پوست در برابر اشعه های خورشیدی محافظت می کند..همچنین آلوورا سبب افزایش سنتز هیالورونیک اسید و درماتان سولفات در بافت زخم می شود.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.