پرسیاوشان

 

 

پرسیاوشان ساقه های بلند و باریک مو مانند و برگ های ظریف و پنجه ای شکل دارد. نام علمی این گیاه به معنی "موی ونوس" برگرفته از دو واژه ی لاتینبه capillus معنی مو و veneris منسوب به ونوس، ایزدبانوی رومی است. پرسیاوشان بومی شمال و جنوب آمریکا، اروپا، استرالیا، آسیا، آفریقا، چین و ژاپن است.

 

خواص پرسیاوشان(1)

 

بهبود عملکرد دستگاه گوارش

مطالعات نشان می دهد که فلاونوئیدهای پرسیاوشان با فعال کردن کانال های K+ و یا بلاک کردن مکانیزم Ca++ اثر ضد اسهال و ضدقولنج دارد و اثر آن در دوزهای آزمایشی 300 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم مشابه داروی لوپرامید است . باز شدن کانال پتاسیم و بسته شدن کانال کلسیم از دلایل تسکین ماهیچه های صاف روده هستند که این کار را با کاهش یون کلسیم آزاد درون سلولی انجام می دهند و بنابراین چنین ترکیباتی می توانند اثر درمانی بر اختلالات گوارشی داشته باشند. همچنین مصرف پرسیاوشان از طریق بازدارندگی از ترشح اسید معده، تنش اکسیداتیو و انتقال درون سلولی کلسیم، سبب کاهش رفلاکس معده می شود.

 

برای مشاهده ی پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

مرزنجوش

 

 

 

اعتقاد بر این است که مرزنجوش در اصل از منطقه ی مدیترانه و آسیای صغیر آمده است و زنان یونانی از این گیاه برای معطر کردن خانه های خود استفاده می کردند. کلمه ی Oregano از واژه ای  یونانی به معنی «لذت و شادی کوه ها» مشتق شده است. 

 

خواص مرزنجوش(1)

کاهش اضطراب و استرس

 

پژوهشی منتشر شده در نشریه ی انگلیسی تغذیه نشان می دهد که ترکیبات کارواکرول و تیموکینون مرزنجوش به بهبود خلق و خو کمک می کنند. در این پژوهش کپسول های حاوی عصاره ی مرزنجوش دو بار در روز  توسط 20 فرد سالم بین 18 تا 45 سال به مدت 5 روز مصرف شد. نتایج این بررسی نشان داد که مصرف عصاره ی مرزنجوش به طرز چشمگیری باعث افزایش امواج مغزی آلفا1 و بتا 1 می شود. امواج مغزی آلفا1 باعث القاء آرامش، بهبود تمرکز و کاهش اضطراب می شود. افزایش امواج مغزی بتا1 نیز باعث افزایش هوشیاری و بهبود شناخت می شود.  

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

دمنوش به

 

درخت به، بومی جنوب غرب آسیا به ویژه ایران و آناتولی است. نخستین درختان به، به صورت خودرو در کوهپایه های قفقاز رشد می کردند. این میوه در دوران باستان با نام سیب طلایی، از خاورمیانه به منطقه ی مدیترانه و از آنجا به غرب و از طریق جاده ی ابریشم با نام هلوی طلایی سمرقند، به شرق و چین حمل می شد. به، از دوران باستان تا اواخر قرون وسطی به طور گسترده در بسیاری مناطق استفاده می شد حتی در برخی مناطق و کشورها، آن را بهتر از سیب می شناختند. این میوه، به دلیل شباهت با گلابی، ابتدا با نام علمی Pyrus cydonia ، اما بعدها به صورت گونه ای مجزا و با نام علمی Cydonia oblonga ثبت شد.

خواص دمنوش به(1)

بهبود عملکرد دستگاه گوارش

محققان در پژوهشی که نتایج آن در ژورنال Research in Pharmaceutical Science منتشر شد، اثر عصاره ی هیدروالکلی و آب میوه ی به، در درمان بیماری کولیت زخمی (بیماری التهابی روده) در موش های آزمایشگاهی مبتلا به کولیت زخمی را بررسی کردند. نتایج این آزمایش نشان داد که عصاره و آب میوه ی به، در کاهش ضایعات کولیت زخمی موثر است. تحقیقات دیگری نشان می دهد که کاتچین و اپی کاتچین میوه ی به، از ایجاد بیماری های التهابی روده و زخم معده جلوگیری کرده و به بهبود عملکرد دستگاه گوارش یاری می رسانند. این ترکیبات، با ایجاد لایه ی محافظ در معده و با کاهش مهاجرت لکوسیت ها به مخاط دیواره ی پوششی معده، از ایجاد زخم معده جلوگیری می کنند.

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.