مرزنجوش

 

 

 

اعتقاد بر این است که مرزنجوش در اصل از منطقه ی مدیترانه و آسیای صغیر آمده است و زنان یونانی از این گیاه برای معطر کردن خانه های خود استفاده می کردند. کلمه ی Oregano از واژه ای  یونانی به معنی «لذت و شادی کوه ها» مشتق شده است. 

 

خواص مرزنجوش(1)

کاهش اضطراب و استرس

 

پژوهشی منتشر شده در نشریه ی انگلیسی تغذیه نشان می دهد که ترکیبات کارواکرول و تیموکینون مرزنجوش به بهبود خلق و خو کمک می کنند. در این پژوهش کپسول های حاوی عصاره ی مرزنجوش دو بار در روز  توسط 20 فرد سالم بین 18 تا 45 سال به مدت 5 روز مصرف شد. نتایج این بررسی نشان داد که مصرف عصاره ی مرزنجوش به طرز چشمگیری باعث افزایش امواج مغزی آلفا1 و بتا 1 می شود. امواج مغزی آلفا1 باعث القاء آرامش، بهبود تمرکز و کاهش اضطراب می شود. افزایش امواج مغزی بتا1 نیز باعث افزایش هوشیاری و بهبود شناخت می شود.  

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

ختمی

 

ختمی گیاهی چند ساله، کوتاه عمر با ساقه راست از خانواده پنیرکیان است. گل‌های ختمی بر روی سنبله‌ها یا ساقه‌های باریک محکم و بلند که معمولا به ارتفاع 8-5 فوت می‌رسند، رشد می‌کنند. اعتقاد براین است که این گیاه در چین یا از نواحی گرمسیری جنوب شرق آسیا نشأت گرفته است. در حال حاضر در اکثر نقاط دنیا کشت و بومی شده است و نور کامل خورشید را ترجیح می‌دهد. ختمی به دلیل داشتن گل‎های درشت با طیف رنگی گسترده، به عنوان یک گیاه زینتی پرورش داده می‌شود. در تابستان شکوفه می‌دهد؛ در سال اول شاخ و برگ آن می‌روید و در سال دوم گل می‎دهد. حشرات گرده افشان را جذب می‌کند و غالبا در نزدیکی کندوی زنبورهای عسل پرورش می‌یابد تا عسلی خوشمزه تولید کنند. در طول قرن پانزدهم گل ختمی از جنوب غربی چین به اروپا فرستاده شد. ویلیام ترنر، گیاه شناس آن دوران، نام Holyoke را که برگرفته از یک نام انگلیسی است، بر آن گذاشت. گل‌های ختمی دارای طیفی از رنگ‌ها از سفید تا قرمز تیره از جمله صورتی، زرد و نارنجی هستند.

 

خواص ختمی (1)

 

 

بهبود عملکرد قلب و عروق

عصاره الکلی گل ختمی باعث افزایش خروج جریان خون از عروق کرونر قلب جدا شده از خوکچه هندی و به میزان زیادی باعث گشاد شدن رگ‌های اندام‌های حرکتی عقبی در رت‌ها شد.

 

 ضد میکروب

مطالعه ای با هدف تشخیص امکان فعالیت ضدمیکروبی عصاره‌های ختمی در برابر 10 گونه باکتریایی و کاندیدا آلبیکنس و ارزیابی فعالیت سیتوتوکسیک (سم سلولی) در برابر میگوی آب شور انجام شد. فعالیت‌های ضدمیکروبی عصاره‌های گل‌های ختمی در برابر باکتری‌های اشرشیا کلی، استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، سالمونلا تیفی‌موریوم، انتروباکتر کلوآکه، انتروباکتر فکالیس، سودوموناس آئروژینوزا و قارچ کاندیدا آلبیکنس گزارش شده است. عصاره اتیل استات ختمی فعالیت سیتوتوکسیک در برابر میگوی آب شور نشان داد.

همچنین مطالعه‌ای به منظور ارزیابی اثرات ضد قارچی عصاره های آبی گل ختمی در دو گونه از قارچ های ســاپروفیت شــامل گونه های پنی سیلیوم و آســپرژیلوس انجام شــد. در این مطالعه تجربی، اثرات ضد قارچی عصاره آبی گل ختمی در چهار غلظت 6/25 ،12/5 ،25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم مورد بررســی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه نشــان داد که عصاره آبی گل ختمی دارای اثر ضد قارچی بر علیه قارچ پنی سیلیوم در تمام غلظت های مورد استفاده است. عصاره آبی گل ختمی با غلظت 25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم دارای اثرات ضد قارچی علیه قارچ آسپرژیلوس بود.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

 

زنیان

 

 

منشأ این گیاه به احتمال زیاد، مصر است و اکنون در سرتاسر خاورمیانه پرورش داده می شود. این گیاه بسیار قدیمی، همانند بسیاری از دیگر ادویه ها، مصرف دارویی داشته است.

 

 

خواص زنیان(1)

بهبود عملکرد دستگاه گوارش

 

زنیان حاوی مقادیر زیادی تیمول است که با سرعت بخشیدن به عمل هضم، به بهبود سوء هاضمه و نفخ کمک می کند و از حالت تهوع می کاهد. براساس مقاله ی منتشر شده در Journal of Natural Remedies ، ثابت شده است که زنیان باعث تحریک ترشح اسیدهای معده و کمک به هضم می شود و می تواند زمان انتقال غذا در دستگاه گوارش را کاهش دهد. همچنین باعث افزایش تأثیر آنزیم های لیپاز و آمیلاز لوزالمعده می شود.

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

زیره سبز

 

 

زیره از زمان کهن شناخته شده بود. منشأ این گیاه ایران و نواحی مدیترانه ای است. مردم یونان و رومِ قدیم زیره را می شناختند و استفاده از آن در مراکش هم رایج بود. در قرون وسطی، زیره محبوبیت خود در اروپا را از دست داد. فقط در اسپانیا هنوز محبوب بود و توسط مهاجران این کشور به آمریکایی ها شناسانده شد. بعدها این گیاه، دوباره محبوبیت خود در بخش هایی از اروپا را به دست آورد. امروزه، زیره بیشتر در ایران، ازبکستان، تاجیکستان، مراکش، مصر، هندوستان، سوریه، مکزیک و شیلی کشت می شود. 

خواص زیره سبز (1)

 

 افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

فعالیت آنتی اکسیدانی محصولات زیره( روغن ها و عصاره های آبی) در آزمایشهای گوناگون نشان داده شده است. این ویژگی تا حد زیادی به الکل های مونوترپن، لینالول، کارواکرول، آنتول و استراگول، فلاونوئیدها و ترکیبات پلی فنلی دیگر نسبت داده می شود که سبب از بین رفتن رادیکال های آزاد می شوند. خاصیت ضد رادیکالی زیره ی سبز سازوکار اصلی صفات دارویی این گیاه است.

 ضد میکروب

تحقیقات فراوانی، فعالیت ضدمیکروبی بالقوه ای را برای زیره ی سبز(روغن یا عصاره ی آبی) نشان داده اند. این فعالیت ها در برابر محدوده ای از سویه های باکتریایی مفید و همچنین بیماری زای گرم-مثبت و گرم-منفی ارزیابی شده اند. در پژوهشی، عصاره ی الکلی و روغن بذر زیره ی سبز از رشد باکتری کلبسیلا نومونیه و ایزوله های آن جلوگیری کرد و باعث بهبود مورفولوژی سلول شد. محققان، این ویژگی را به کومین آلدهید، کاروون، لیمونن و لینالول زیره نسبت می دهند.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

 

شکوفه آلوورا

 

 

گیاهان آلوئه شامل بیش از 300 گونه هستند که آلوئه باربادنسیس در جهان بیشتر شناخته شده است؛ گیاهی گرمسیری که به خانواده سریشیان (Asphodelaceae) تعلق دارد.  

آلوورا گیاهی بدون تنه یا با تنه‌ی بسیار کوتاه است که تا ارتفاع 100-60 سانتی‌متر رشد می‌کند. آلوورا ساقه‌های گل‌دهنده، بدون شاخه، عمودی و راست در سال دوم در فصل زمستان می‌زاید که به بلندی 150-90 سانتی‌متر رشد می‌کند. این ساقه گل‌های زرد و نارنجی می‌دهد که در سنبله کمکی آرایش گرفته‎اند. برگ‌های گوشتی ضخیم به صورت بوته‌ای دارد که به آن ظاهری متمایز می‎دهد. برگ‌های آن سبز  تا خاکستری- سبز  هستند و برخی واریته‌های آن نقاط سفید بر روی قسمت بالایی و انتهایی سطح تنه نشان می‌دهند. حاشیه برگ دندانه‌دار است و دندانه‌های سفید کوچک دارد. گل‌ها در تابستان بر روی سنبله تا ارتفاع 90 سانتی‌متر می‌رویند. هر گل کمی آویزان است و  کاسبرگ لوله‌ای زرد به طول 3-2 سانتی‌متر دارد.

آلوورا باربادنسیس میلر در آفریقا نشأت گرفت و در سراسر دنیا از طریق منابع طبیعی یا فعالیت‌های انسانی گسترش یافت. کاربرد آن به 1500 سال پیش از میلاد مسیح برمی‎گردد و این موضوع توسط لوح‌های باستانی به جا مانده در منطقه بین النهرین که نشان‌دهنده چگونگی کاربرد دارویی آلوورا است، تصدیق می‌شود.

مصریان چگونگی درمان مردمشان از طریق مصرف آلوئه را حدود 550 سال پیش از عصر حاضر و در سال 74 پیش از میلاد بیان کرده‎اند.

به دلیل ویژگی‌های شفابخش این گیاه دارویی، در حال حاضر در سراسر دنیا کشت  و در آب و هوای گرم نواحی آسیا، اروپا و آمریکا یافت می‌شود. آمریکای جنوبی یکی از تولیدکنندگان بزرگ آلوورا است. آلوورا باربادنسیس میلر در آیورودا به عنوان کوماری (Kumari) شناخته می‌شود. کوماری از واژه‌ی سانسکریتی Kaumarya به معنی "شاهزاده خانم" گرفته شده است.

 

خواص شکوفه آلوورا (1)

 

افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

در سال 2018، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره‌های اتانولی گل این گونه آلوورا (Aloe barbadensis) در موش‌های تحت درمان با هیدروژن پراکسید  بررسی شد و نتایج آن در مجله Food and Agricultural Immunology منتشر شد. بازده عصاره گل برپایه اتانول 5/9 درصد (وزنی-وزنی) بود. ترکیبات فنولیک به عنوان ترکیب مهم گیاه درنظر گرفته می‌‍‎‌شوند که می‌توانند رادیکال‌های آزاد را سرکوب کنند. محتوای فنولیک کل معادل 20/13 میلی گرم کاتچین در هر 100 گرم وزن خشک بود. در میان این ترکیبات فنولیک، محتوای وانیلیک اسید بالاترین بود که می‌تواند با فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی گل‌های این گونه آلوورا مرتبط باشد. فعالیت‌های به‎دام‌اندازی رادیکال عصاره‌ها با محتوای فنولیک کل مرتبط شدند. بنابراین، گل آلوئه باربادنسیس می‌تواند منبع مؤثری از آنتی‌اکسیدان طبیعی باشد.

در مطالعه‌ای نیز یک ترکیب آنتی‌اکسیدانی قوی از عصاره متانولی آلوورا باربادنسیس میلر جدا شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی این ترکیب مشابه اثر آلفا-توکوفرول بود که با استفاده از هموژنات‌های مغز رت (سوسپانسیونی از قطعات و اجزای سلول که به هنگام همگن‌سازی بافت حاصل می‌شود) در شرایط in vitro ارزیابی شد.

در مطالعه‌ای دیگر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی هیدروفیلیک (آبدوست) گل آلوورا خشک شده مستقیما با محتوای پلی‌فنولی و فلاوونویید آن مرتبط شد. 

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

 

آلوورا

 

 

آلوورا گیاه مورد علاقه بسیاری از مردم دنیا است. پزشکان قدیم این گیاه را موهبتی برای انسان می دانستند. مبدأ آلوورا آفریقای شمالی است و نام آن از کلمه عربی «آلوئه» به معنای تلخ گرفته شده است. قدمت این گیاه را می توان در نوشته های کهن مصری روی برگه های پاپیروس که به 1500 سال پیش از میلاد برمی گردد دید. کتاب معروف «Egyptian Book of medicines» که روی پاپیروس نوشته شده است، نشان می دهد چگونه باید از آلوورا برای درمان بیماری ها استفاده کرد.

 

 

خواص آلوورا

ترمیم و جلوگیری از پیری پوست

آلوورا با افزایش پروکلاژن نوع 1(پروتئین کلاژن که باعث حفظ ساختار بافت ها می گردد، از پروکلاژن ساخته می شود) چروک های پوست و کشسانی آن را بهبود می بخشد. همچنین، آلوورا سبب تولید پروتئینی به نام متالوتیونین در پوست می شود که با از بین بردن رادیکال های هیدروکسیل و جلوگیری از تخریب آنزیم سوپراکسید دسموتاز(یک آنتی اکسیدان)، از پوست در برابر اشعه های خورشیدی محافظت می کند..همچنین آلوورا سبب افزایش سنتز هیالورونیک اسید و درماتان سولفات در بافت زخم می شود.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

دمنوش رازیانه

 

 

تاریخچه ی این گیاه به قدیم ترین زمانها برمی گردد و از همان دوره، در دسترس مردم ناحیه ی مدیترانه بود. جنگجویان رومی برای افزایش قدرت خود رازیانه مصرف می کردند. این گیاه برای جلوگیری از افزایش وزن هم، استفاده می شد. نام یونانی آن یعنی ماراتن که به معنی لاغر ماندن است باور مردم مبنی بر، اثر رازیانه بر کاهش اشتها را نشان می دهد. دشت ماراتن که جنگ معروف ایرانیان و یونانی ها در آن روی داد، به معنی دشت رازیانه است. پس از این جنگ، یونانی ها ساقه های بافته شده ی رازیانه را همچون نشان پیروزی استفاده کردند.

 

خواص دمنوش رازیانه (1)

 

 

تسریع کاهش وزن

در پژوهشی که نتایج آن در ژورنال Clinical Nutrition Research منتشر شد، محققان اثر رازیانه بر کاهش اشتها را بررسی کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که نوشیدن چای رازیانه سبب کاهش گرسنگی و افزایش حس سیری در زنانی شد که اضافه وزن داشتند. ترانس-آنتول که ترکیبی در روغن رازیانه است بر کنترل اشتها اثر می گذارد. این ماده ساختاری مشابه کاتکول آمین(نوعی هورمون) دارد و اثر آن بر کنترل اشتها مشابه آمفتامین (داروی کاهنده ی اشتها) است.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

 

 

آویشن

 

 

 

آویشن در زمان های قدیم مصرف غذایی و دارویی داشته است. مردم یونان قدیم باور داشتند آویشن منبع قدرت و جرأت است. کلمه ی thumus در زبان یونانی به معنی جرأت است. گفته می شود آویشن گسترش خود در اروپا را مدیون رومی ها است که از آن برای تمیز کردن اتاق ها و معطر کردن نوشیدنی های خود استفاده می کردند. همچنین باور داشتند افزودن آویشن به آب، به آن انرژی می دهد. این گیاه قرن ها کاربرد غذایی و ضدعفونی کنندگی داشته است.

 

 

 

خواص آویشن(1)

بهبود عملکرد دستگاه گوارش

براساس گفته ی متخصصان گیاهان دارویی، شرلی و لین پرایس، در کتاب Aromatherapy for Professionals،  روغن های فرّار آویشن باعث ضدنفخ بودن آن می شوند. این گیاه، خاصیت ضد میکروبی دارد و از رشد باکتری های مضّر در دستگاه گوارش جلوگیری می کند. خاصیت ضد میکروبی اسانس آویشن را می توان به کامفن و کاروفیلن آن نسبت داد. تیمول و کارواکرول آویشن هم به دلیل داشتن خاصیت ضد اسپاسم در بهبود گوارش موثر هستند.

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

دمنوش به

 

درخت به، بومی جنوب غرب آسیا به ویژه ایران و آناتولی است. نخستین درختان به، به صورت خودرو در کوهپایه های قفقاز رشد می کردند. این میوه در دوران باستان با نام سیب طلایی، از خاورمیانه به منطقه ی مدیترانه و از آنجا به غرب و از طریق جاده ی ابریشم با نام هلوی طلایی سمرقند، به شرق و چین حمل می شد. به، از دوران باستان تا اواخر قرون وسطی به طور گسترده در بسیاری مناطق استفاده می شد حتی در برخی مناطق و کشورها، آن را بهتر از سیب می شناختند. این میوه، به دلیل شباهت با گلابی، ابتدا با نام علمی Pyrus cydonia ، اما بعدها به صورت گونه ای مجزا و با نام علمی Cydonia oblonga ثبت شد.

خواص دمنوش به(1)

بهبود عملکرد دستگاه گوارش

محققان در پژوهشی که نتایج آن در ژورنال Research in Pharmaceutical Science منتشر شد، اثر عصاره ی هیدروالکلی و آب میوه ی به، در درمان بیماری کولیت زخمی (بیماری التهابی روده) در موش های آزمایشگاهی مبتلا به کولیت زخمی را بررسی کردند. نتایج این آزمایش نشان داد که عصاره و آب میوه ی به، در کاهش ضایعات کولیت زخمی موثر است. تحقیقات دیگری نشان می دهد که کاتچین و اپی کاتچین میوه ی به، از ایجاد بیماری های التهابی روده و زخم معده جلوگیری کرده و به بهبود عملکرد دستگاه گوارش یاری می رسانند. این ترکیبات، با ایجاد لایه ی محافظ در معده و با کاهش مهاجرت لکوسیت ها به مخاط دیواره ی پوششی معده، از ایجاد زخم معده جلوگیری می کنند.

 

 

برای مشاهده پیج اینستاگرام اینجا کلیک کنید.

 

کرن بری

 

 

کرن بری یکی از 3 میوه ی بومی آمریکای شمالی است. در حدود سال 1550 میلادی، بومیان آمریکا تنها کسانی بودند که این میوه را استفاده می‏ کردند. بومیان، با ترکیب کرن بری له شده با گوشت گوزن غذایی به نام پِمیکانا تهیه می کردند. آنان، این میوه را توت شگفت انگیز (wonder berry) می نامیدند. در سال 1620 میلادی مهاجران و مسافران موارد مصرف کرن بری را از بومیان آموختند. مهاجران آلمانی و هلندی این میوه را "کرنی- بری"(crane-berry) یا توت مرغ ماهیخوار، نامیدند. این نامگذاری، به سبب شباهت رنگ شکوفه‏ های کرن بری با سر و گردن مرغ ماهیخوار یا علاقه ی این پرنده به خوردن آن بود. سرانجام  این واژه کوتاه به cranberry تبدیل شد. 

خواص کرن بری (1)

 

بهبود عملکرد مجاری ادراری 

 

در گذشته تصور می شد کرن بری با اسیدی‏تر کردن ادرار خطر ابتلا به عفونت‏ های ادراری را کاهش می دهد. بر اساس مطالعات، کرن بری حاوی موادی است که از چسبیدن باکتری به جدار دیواره ی دستگاه ادراری جلوگیری می کند. دو نظریه ی مختلف در این‏ باره وجود دارد. برپایه ی نظریه ی اول؛ آنتی اکسیدانهای کرن بری باکتری را تغییر می دهند به گونه ای که باکتری نمی تواند به دیواره ی دستگاه ادراری بچسبد. برپایه ی دومین نظریه؛ کرن بری پوششی لغزنده روی دیواره ی دستگاه ادراری می سازد و از چسبیدن باکتری روی دیواره جلوگیری می کند. نتایج بررسی مصرف روزانه حدود 50 میلی لیتر آب کرن بری به مدت 6 ماه، در زنان دارای سابقه ی عفونت ادراری نشان داد که بازگشت بیماری در آنان نسبت به دیگر زنان بیمار که آب کرن بری مصرف نکرده بودند، 20درصد کمتر است. بررسی دیگری نشان داد، احتمال وجود باکتری و گلبولهای سفید خون در ادرار افراد مسنی که محصولات کرن بری مصرف می‏ کنند، 50 درصد کاهش می یابد.

 

برای مشاهده پیج اینستا اینجا کلیک کنید.